در آغوشم بگیر بگذار برای آخرین بار گرمی دستت را حس کنم

 و مرا ببوس تا با هر بوسه ات به آسمان پرواز کنم

 نگاهم کن و التماسم را در چشمانم بخوان

 قلبم به پایت افتاده است نرو

 لرزش دستانم و سستی قدمهایم را نظاره کن

 تنها تو را می خواهم

 بگذار دوباره در نگاهت غرق شوم

 و بگذار دوباره در آغوشت به خواب روم نرو.....

 نگذار دوباره تنها شوم....

امشب بار دیگر هق هق باران را هوس کردم

 

 بار دیگر نم چشمانم پهنای سرخ گونه هایم را نوازش کرد

 و مرا به بهترین لحظات خاطراتمان بدون هیچ واهمه ای برد ..

 امشب صدای قاصدک ها به گوشم نرسید

 تا نوای عاشقانه ای را در گوشم زمزمه کنند

و برای دل من امید و مرهمی شوند ...

امشب ، آسمان ، نگاه تو را از من باز ستاند ؛

نگاهی که دوست داشتم بعد از نجوای عاشقانه ات

تنها بر چهره ی زرد و رنگ پریده ی من انداخته شود ،

تا مستی نگاهت در نگاهم جرعه ای محبت بیافریند

و ذره ای مهر بکارد و نفرت و غم را درو کند .

امشب قاب طلایی اتاق ، حکایت جدایی را در گوشم تداعی می کند

و مرا که در خواب سنگین غم تو گرفتار شدم ، بیدار می سازد ...

امشب زنبق باغچه ، دلم را به سویت رهنمون ساخت و ندا داد :

ای هم راز !

به سویش بشتاب

تا در مرداب غرق نگردد و زشتی و بی ایمانی بر دلش حک نشود .

امشب بار دیگر ورق زدم کتاب زندگی را

تا در گوشه ای از آن ، شاید ، راهی یابم

تا تو را به سوی بودن برای خودم بخوانم .

امشب ستاره ها برای دیدن تو آمدند تا تو را راضی کنند

بار دیگر به محفل خالصانه ی کوچه باغ عشق بیایی ؛

برای این است که آسمان چنین تاریک است ...

امشب را به پاس قدمهایت با تمام سیاهی اش می پذیرم

تا تو را به معبد خود دعوت کرده باشم .....

                                                                                                 

سلام دوستای خوووووووووووووبم

خوبین؟؟؟؟

میخواستم یه چیزی بگم...

به خاطر ارزش و احترامی که برای تک تکتون قائلم...

 و با اینکه خودم زیاد مشتاق نیستم رنگ نوشته هامو از اینجا به بعد عوض میکنم

چون رضایت شما دوستای خوبم برام خیلی مهمه

به نظر خودم با رنگ سفید قشنگ تره

یه کمم درشت کردم فونت رو شاید بهتر شه اما نشد

از اینجا به بعد بخاطر دوستای خوبم عمل میکنم

دوستتون داااااااااارم

شاد باشین

ای که موج نفست می بردم تا بودن 

ای سکوتت دل من را نجوا

چقدر پاکی تو

و چه خاموش و روان

نقطه ی آغازی تو برای بودن و ماندن

تو که آیینه ی آبی وجودم هستی

تو که تفسیر کلامم

تو که مقصود دعایم هستی

و تو که

سنگ صبور دل آشفته و شیدای منی

ای که امواج پریشان به تو تعظیم کنند

لهجه ی نیلوفری تو مال من و

دل آبی و ساده ام از آن تو باد

سخنی می گویم با زبانی خاموش

و نگاهی خیره

ای که در ظلمت شبهای دلم مهمانی

و چه بزمی بر پاست

در دل کوچک من

بزم شادی و شعف

بزم نیلوفری پیچک سبز فردا

و چه زیبا و دل انگیز شبی..ای دلم را مهمان

ای تو مقصود نفسهای اهورایی صبح

ای تو مقصود غزل های بلند دل من

با خودت زمزمه کن

بهترین مثنوی عشق دو دلداده ی شب

و به گوش دل بی تاب زمان هجی کن

ای که می مانی و با من به زبان می گویی

که من و تو بودیم

که من و تو هستیم

و به پایان جهان می گوییم

معنی بودن و ماندن مائیم

ماه را چون مرواریدی به گردنت می آویزم

پرندگان را می گویم

تا خوش آواترین سرودها را برای تو بخوانند

درختان را زیر پای تو فرش می کنم

از گلها قایقی می سازم

تا دریاها را بپیمایی و از ابرها سایبانی

تا بیاسایی

از عصاره ی گلها عطری می سازم

تا در گذرگاهت هوا را عطر آگین کنم

مهتاب را به تو می دهم

و آب و آفتاب را

با توسن باد

تو را به گلگشت جهان می برم

از آسمان نردبانی می آویزم

تا به کهکشانها سفر کنی

رؤیاهای شیرینم را با تو قسمت می کنم

و کابوسهای تلخت را به جان می خرم

پروانه ها را می گویم

به هوای تو با شمع وداع گویند

و تنها تو را بجویند

گنجهای ناگشوده زمین را می گشایم

و به پای تو می ریزم

با عشقت

از همه بی نیاز شده ام

بگذار سر به سینه من تا که بشنوی

آهنگ اشتیاق دلی دردمند را

شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق

آزار این رمیده سر در کمند را

بگذار سر به سینه من تا بگویمت

اندوه چیست عشق کدامست غم کجاست

بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان

عمریست در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم آنچنان که اگر بینمت به کام

خواهم که جاودانه بنالم به دامنت

شاید که جاودانه بمانی کنار من

ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمان آبی آرام و روشنی

من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم

با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح

بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب

بیمار خنده های توام بیشتر بخند

خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب

سلام دوستای خوووووووبم

بچه ها وبلاگم چطور شده؟؟؟ قالب و کدها رو میگم...

البته پایین که میره هنوز بعضی کد ها خرابه...

اما در مجموع خوشگل شده یا نه؟؟؟

منتظر نظرهاتوووووووووونم...

شاد باشییییییین...

سلام دوستای خوووووووووووووبم

خوبین؟؟؟؟

میخواستم یه چیزی بگم...

به خاطر ارزش و احترامی که برای تک تکتون قائلم...

 و با اینکه خودم زیاد مشتاق نیستم رنگ نوشته هامو از اینجا به بعد عوض میکنم

چون رضایت شما دوستای خوبم برام خیلی مهمه

به نظر خودم با رنگ سفید قشنگ تره

یه کمم درشت کردم فونت رو شاید بهتر شه اما نشد

از اینجا به بعد بخاطر دوستای خوبم عمل میکنم

دوستتون داااااااااارم

شاد باشین

برای روزگار من

تو بهترین نشانه ای

تو باغ و گلشن منی

تو بهترین بهانه ای

تو عشق جاودان من

تو ماه آشیان من

تو ساز من

تو سوز من

تو بهترین یگانه ای

به کوه و دشت و بوستان

به ماه و اختر و زمان

تو عشق جاودانه ای

تو بهترین جوانه ای

شکوه آرزوی من

اگر ببار نیاورد

تو ای نهال آرزو

تو بهترین جوانه ای

تو پاره تن منی

تو عشق و رویای منی

پرنده دل منی

تو بهترین ترانه ای

تو نیستی که ببینی 

چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاری است

چگونه عکس تو در برق شیشه ها پیداست

چگونه جای تو در جان زندگی سبز است

هنوز پنجره باز است

تو از بلندی ایوان به باغ می نگری

درخت ها و چمن ها و شمعدانی ها

به آن ترنم شیرین به آن تبسم مهر

به آن نگاه پر از آفتاب می نگرند

تمام گنجشکان

که درنبودن تو 

 مرا به باد ملامت گرفته اند

ترا به نام صدا می کنند

هنوز نقش ترا از فراز گنبد کاج

کنار باغچه

زیر درخت ها،

لب حوض

درون آیینه پاک آب می نگرند

تو نیستی که ببینی، چگونه پیچیده است

طنین ِ شعر ِ نگاه ِ تو درترانه ی من

تو نیستی که بیبنی چگونه می گردد

نسیم روح تو در باغ بی جوانه من

چه نیمه شب ها کز پاره های ابر سپید

به روی لوح سپهر

ترا چنانکه دلم خواسته است، ساخته ام !

چه نیمه شب ها وقتی که ابر بازیگر

هزار چهره به هر لحظه می کند تصویر

به چشم همزدنی

میان آن همه صورت، ترا شناخته ام !

به خواب می ماند

تنها به خواب می ماند

چراغ، آینه ، دیوار، بی تو غمگینند

تو نیستی که ببینی

چگونه با دیوار

به مهربانی یک دوست، از تو می گویم

تو نیستی که ببینی، چگونه از دیوار

جواب می شنوم

تو نیستی که ببینی ، چگونه، دور از تو

به روی هرچه در این خانه ست

غبار سربی اندوه بال گسترده است

تو نیستی که ببینی دل رمیده من

بجز تو، یاد همه چیز را رها کرده است

غروب های غریب

در این رواق نیاز

پرنده ساکت و غمگین

ستاره بیمار است

دو چشم خسته ی من

در این امید عبث

دو شمع سوخته جان همیشه بیدار است

تو نیستی که ببینی !

من ...

بیهوده می خواهم از یاد تو بگریزم

ای همه هستی من

از مهر تو لبریزم

تو ...

دریای من هستی

هرگز از خود مرانم

من ...

ساحلی غریبم

باید با تو بمانم

بی تو ...

چون کویر تشنه آبم

بر موج هستی چون حبابم

بی قرارم و بی تابم

بی تو ...

چون کتاب بسته ای هستم

شاخه شکسته ای هستم

عابر خسته ای هستم

هرگز از خود مرانم ای عزیز جانم