بار دیگر دِلا خطا نکُنی با جفا پیشگان وفا نکُنی
عهدکردی که خون شوی اما با دل بی صفا صفا نکُنی
من خوشم با جنون و رسوایی گر تو زین عالَمَم جدا نکُنی
درد عشقست و مرگ درمانش هَوس درد بی دوا نکُنی
رفتم از کوی آشنایی ها تا به نیرنگم آشنا نکُنی
خاک میخانه ها شو ای غافل تا که بر عالم اعتنا نکُنی
تا سَحَر میتوان دَمی آسود گر تو ای خدا خدا نکُنی
ای که در سینه ام قرارت نیست مُشت خود را دوباره وا نکُنی
تقدیم به تموم دلهای بیقرار...........................