1) حقیقت را بگویید

منظور این نیست که فقط دروغ نگویید. گفتن حقیقت حد مشخصی دارد، که با در نظر گرفتن آن هم خودتان احساس آزادی و راحتی خواهید کرد و هم دیگران به سمتتان جلب می شوند. باید سعی کنید حقیقت را از موضع عشق بگویید، نه از موضع قدرت یا ترس.


2) خودتان باشید

منطقی باشید. خودتان را به همان صورت که هستید قبول کنید. اگر ما این چیزی هستیم که اکنون هستیم، فقط به خاطر انتخاب هایی بوده که در زندگیمان کرده ایم. قبول کردن این مسئله این قدرت را به ما می دهد تا بتوانیم باز انتخاب کنیم. اگر خود را آنطور که واقعاً هستید به دیگران نشان دهید، ممکن است نتوانید بعضی ها را به سمت خود جذب کنید، اما مطمئن باشید که آنها را هم تحت تاثیر قرار می دهید.


3) در زمان حال زندگی کنید

اگر در زمان حال زندگی کنید، می توانید با جریان روز همراه باشید. مراقب آنچه در اطرافتان و به شما می گذرد، باشید. در زمان حال است که می توانید کسی یا چیزی را به خود جذب کنید، نه در گذشته یا آینده.


4) نگذارید با کمبود انرژی مواجه شوید

اگر امکانات برایتان فراهم باشد، همه کار می توانید انجام دهید. اما باید اول با گسترده کردن مرزهای خود، بالا بردن استانداردها و حل مسائل و مشکلات مربوط به گذشته موانع را از سر راهتان بردارید. تا آماده نباشید، قدرت جذب کردن به سراغتان نمی آید، پس خود را آماده کنید.


5) بر پیروزی فائق شوید

اکثر ما عقیده داریم که اگر ما پیروز شویم، دنیا به ما باخته است و اگر دنیا پیروز شود، ما باخته ایم. این درست نیست. سعی کنید از جنبه ای به مسائل نگاه کنید که همه امکان پیروز و موفق شدن را داشته باشند.

6) بخشیدن، گرفتن است

کاملاً صحیح است، لذت در بخشیدن است! همه ما چیزی برای بخشیدن و اهداء کردن داریم. پس شما هم ببخشید. اما اگر فکر می کنید چیز زیادی برای عرضه به دیگران ندارید، سعی کنید مهارتهای جدید یاد بگیرید. وقتی بتوانید کمی از خودتان و هدایایتان را به دیگران اهداء کنید، جذاب تر می شوید.


7) خودخواه باشید

بسیار از خود مراقبت کنید. تلاش کنید تا نیازهایتان را برآورده کنید. معمولاً وقتی به چیزی نیاز دارید، از شما فراری می شود. اما شما دست از تلاش برندارید. تا می توانید پول، عشق، شانس، دوست و...برای خود ذخیره کنید. با اینکار مثل آهن ربایی خواهید توانست آنچه نیاز دارید را به سمت خود جذب کنید.


8) هوشیاری خود را بالا ببرید

جذابیت پدیده ای بسیار دقیق و ظریف است. تا زمانیکه نتوانسته اید هوشیاریتان را درمورد خودتان، اطرافیانتان و طرز تفکرتان بالا ببرید، قادر نخواهد بود آن را به دست آورید.


9) مسئولیت پذیر باشید

ما آن چیزی را به سمت خود جذب می کنیم، که آمادگیش را داشته باشیم. با تلاش و کوشش، خود را برای بهترین ها آماده کنید. مسئولیت جذاب کردن خودتان بدون تلاش میسر نیست، اما مطئن باشید که نتیجه ی خوبی عایدتان خواهد شد.


10) از انجام دادن به بودن تغییر کنید

با دقت به آنچه انجامش می دهید، ببینید به چه کسی تبدیل می شوید. از چه رو اینکار را انجام می دهید، عشق یا ترس؟ چطور می توانید این را بفهمید؟ از نتیجه کار.


حال، سوال این است...

برای لذت بردن از یک زندگی راحت، ساده، آرام، با برکت، غنی و پرموفقیت، چه کار می کنید؟ آیا برای به دست آوردن زندگی دلخواه خود حاضرید به هر کاری تن دهید؟ حتی اگر اینکارها با آنچه اکنون می کنید کاملاً مغایر باشد؟

قلمت را بردار ...

بنویس از همه خوبیها


زندگی،عشق،امید


و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا هست


گل مریم،گل رز


بنویس از دل یک عاشق بی تاب وصال


از تمنا بنویس ...


از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود


از غروبی بنویس


که چو یاقوت و شقایق سرخ است


بنویس از لبخند


از نگاهی بنویس


که پر از عشق


به هر جای جهان می نگرد


قلمت را بردار


روی کاغذ بنویس ...


زندگی با همه تلخی ها شیرین است...

در آغوشم بگیر بگذار برای آخرین بار گرمی دستت را حس کنم

 و مرا ببوس تا با هر بوسه ات به آسمان پرواز کنم

 نگاهم کن و التماسم را در چشمانم بخوان

 قلبم به پایت افتاده است نرو

 لرزش دستانم و سستی قدمهایم را نظاره کن

 تنها تو را می خواهم

 بگذار دوباره در نگاهت غرق شوم

 و بگذار دوباره در آغوشت به خواب روم نرو.....

 نگذار دوباره تنها شوم....

امشب بار دیگر هق هق باران را هوس کردم

 

 بار دیگر نم چشمانم پهنای سرخ گونه هایم را نوازش کرد

 و مرا به بهترین لحظات خاطراتمان بدون هیچ واهمه ای برد ..

 امشب صدای قاصدک ها به گوشم نرسید

 تا نوای عاشقانه ای را در گوشم زمزمه کنند

و برای دل من امید و مرهمی شوند ...

امشب ، آسمان ، نگاه تو را از من باز ستاند ؛

نگاهی که دوست داشتم بعد از نجوای عاشقانه ات

تنها بر چهره ی زرد و رنگ پریده ی من انداخته شود ،

تا مستی نگاهت در نگاهم جرعه ای محبت بیافریند

و ذره ای مهر بکارد و نفرت و غم را درو کند .

امشب قاب طلایی اتاق ، حکایت جدایی را در گوشم تداعی می کند

و مرا که در خواب سنگین غم تو گرفتار شدم ، بیدار می سازد ...

امشب زنبق باغچه ، دلم را به سویت رهنمون ساخت و ندا داد :

ای هم راز !

به سویش بشتاب

تا در مرداب غرق نگردد و زشتی و بی ایمانی بر دلش حک نشود .

امشب بار دیگر ورق زدم کتاب زندگی را

تا در گوشه ای از آن ، شاید ، راهی یابم

تا تو را به سوی بودن برای خودم بخوانم .

امشب ستاره ها برای دیدن تو آمدند تا تو را راضی کنند

بار دیگر به محفل خالصانه ی کوچه باغ عشق بیایی ؛

برای این است که آسمان چنین تاریک است ...

امشب را به پاس قدمهایت با تمام سیاهی اش می پذیرم

تا تو را به معبد خود دعوت کرده باشم .....

                                                                                                 

سلام دوستای خوووووووووووووبم

خوبین؟؟؟؟

میخواستم یه چیزی بگم...

به خاطر ارزش و احترامی که برای تک تکتون قائلم...

 و با اینکه خودم زیاد مشتاق نیستم رنگ نوشته هامو از اینجا به بعد عوض میکنم

چون رضایت شما دوستای خوبم برام خیلی مهمه

به نظر خودم با رنگ سفید قشنگ تره

یه کمم درشت کردم فونت رو شاید بهتر شه اما نشد

از اینجا به بعد بخاطر دوستای خوبم عمل میکنم

دوستتون داااااااااارم

شاد باشین

ای که موج نفست می بردم تا بودن 

ای سکوتت دل من را نجوا

چقدر پاکی تو

و چه خاموش و روان

نقطه ی آغازی تو برای بودن و ماندن

تو که آیینه ی آبی وجودم هستی

تو که تفسیر کلامم

تو که مقصود دعایم هستی

و تو که

سنگ صبور دل آشفته و شیدای منی

ای که امواج پریشان به تو تعظیم کنند

لهجه ی نیلوفری تو مال من و

دل آبی و ساده ام از آن تو باد

سخنی می گویم با زبانی خاموش

و نگاهی خیره

ای که در ظلمت شبهای دلم مهمانی

و چه بزمی بر پاست

در دل کوچک من

بزم شادی و شعف

بزم نیلوفری پیچک سبز فردا

و چه زیبا و دل انگیز شبی..ای دلم را مهمان

ای تو مقصود نفسهای اهورایی صبح

ای تو مقصود غزل های بلند دل من

با خودت زمزمه کن

بهترین مثنوی عشق دو دلداده ی شب

و به گوش دل بی تاب زمان هجی کن

ای که می مانی و با من به زبان می گویی

که من و تو بودیم

که من و تو هستیم

و به پایان جهان می گوییم

معنی بودن و ماندن مائیم

ماه را چون مرواریدی به گردنت می آویزم

پرندگان را می گویم

تا خوش آواترین سرودها را برای تو بخوانند

درختان را زیر پای تو فرش می کنم

از گلها قایقی می سازم

تا دریاها را بپیمایی و از ابرها سایبانی

تا بیاسایی

از عصاره ی گلها عطری می سازم

تا در گذرگاهت هوا را عطر آگین کنم

مهتاب را به تو می دهم

و آب و آفتاب را

با توسن باد

تو را به گلگشت جهان می برم

از آسمان نردبانی می آویزم

تا به کهکشانها سفر کنی

رؤیاهای شیرینم را با تو قسمت می کنم

و کابوسهای تلخت را به جان می خرم

پروانه ها را می گویم

به هوای تو با شمع وداع گویند

و تنها تو را بجویند

گنجهای ناگشوده زمین را می گشایم

و به پای تو می ریزم

با عشقت

از همه بی نیاز شده ام

بگذار سر به سینه من تا که بشنوی

آهنگ اشتیاق دلی دردمند را

شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق

آزار این رمیده سر در کمند را

بگذار سر به سینه من تا بگویمت

اندوه چیست عشق کدامست غم کجاست

بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان

عمریست در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم آنچنان که اگر بینمت به کام

خواهم که جاودانه بنالم به دامنت

شاید که جاودانه بمانی کنار من

ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمان آبی آرام و روشنی

من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم

با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح

بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب

بیمار خنده های توام بیشتر بخند

خورشید آرزوی منی گرمتر بتاب

من با تو نگویم که تو پروانه من باش

چون شمع بیا روشنی خانه من باش

در کلبه من رونق اگر نیست صفا هست

تو رونق این کلبه و کاشانه من باش

من یاد تو رو سجده کنم ای صنم! اکنون

برخیز و بیا خود بت بنخانه من باش

دانی که شدم خانه خراب تو حبیبا!

اکنون دگر آبادی و ویرانه ی من باش

لطفی کن و در خلوت محزون من ای دوست

آرام و قرار دل دیوانه من باش

من شانه زنم زلف تو را و تو بدان زلف

آرامش آغوش من و شانه من باش

ای دوست چه خوب است که روزی تو بگویی

آرزویم همه این است ببینم از تو رویی

در زلال لطف بیکران تو

می برد مرا به هر کجا که میل اوست

موج دیدگان مهربان تو

زیر بال مرغکان خنده هات

زیر آفتاب داغ بوسه هات

ای زلال پاک

جرعه جرعه جرعه می کشم ترا به کام خویش

تا که پرشود تمام جان من ز جان تو

ای همیشه خوب

ای همیشه آشنا

هر طرف که می کنم نگاه

تا همه کرانه های دور

عطر و خنده و ترانه می کند شنا

در میان بازوان تو

ماهی همیشه تشنه ام

ای زلال تابناک

یک نفس اگر مرا به حال خود رها کنی

ماهی تو جان سپرده روی خاک

شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
                                                       

آوای تو می خواندم از لاینتناهی 
                                                                                   

آوای تو می آردم از شوق به پرواز

شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی

امواج نوای تو به من می رسد از دور

دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان

خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست

من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

ای که عشق تو را دارم و دارای جهانم

همواره تویی هرچه تو گویی و تو خواهی